ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΙΝΔΟ

Πρόσωπα:

1.Αξιωματικός

2.Λοχίας

3.1^ος Φαντάρος

4.2^ος Φαντάρος

5.3^ος Φαντάρος

6.4^ος Φαντάρος

7.5^ος Φαντάρος

8.6^ος Φαντάρος

9.8^ος Φαντάρος

10.                  Ελληνοπούλα

11.                  Ελληνοπούλα

12.                  Ελληνοπούλα

13.                  1^η Νοσοκόμα

14.                  2^η Νοσοκόμα

15.                  3^η Νοσοκόμα

16.                  Ιταλός στρατιώτης

17.                  Ιταλός στρατιώτης

18.                  Ιταλός στρατιώτης

19.                  Ιταλός στρατιώτης

 

Αξιωματικός: Εδώ, παιδιά, σ’ αυτά τ’ απάτητα βουνά της Πίνδου, μας έταξε η πατρίδα να πολεμήσουμε το στρατό του Μουσολίνι. Θα συναντήσουμε δυσκολίες πολλές.

Όλοι: Το ξέρουμεεεεεεεεεε.

Αξιωματικός: Θ΄ αντιμετωπίσουμε την αεροπορία των ιταλών, το βαρύ τους πυροβολικό.

Όλοι: Δεν τους φοβόμαστεεεεεεεεε.

Αξιωματικός: Στον πόλεμο, ένα είναι το πιο δυνατό όπλο: Η ΨΥΧΗ. Κι αυτή, την έχουμε εμείς οι Έλληνες και όχι οι ιταλοί. Ζήτω η Ελλάδα μας.

Όλοι: Ζήτωωωωωωωωωωωω.

Αξιωματικός: Πάρτε μια ανάσα, γιατί σε λίγο μπορεί ν’ αρχίσει η επίθεση. Εγώ πάω να επιθεωρήσω τις άλλες ομάδες. (Προχωρεί, γυρίζει το κεφάλι και λέει):

Και μην ξεχνάτε, οικονομία στα πυρομαχικά.

Λοχίας: Μην έχετε έγνοια κύριε ανθυπολοχαγέ. Τα παιδιά εδώ, δεν αστοχούν. Κάθε βόλι και κεφάλι.

(Γυρίζει στους φαντάρους).

Από που είστε ρε παιδιά;

1^ος Φαντάρος: Από Αθήνα.

2^ος Φαντάρος: Από Κρήτη.

3^ος Φαντάρος:  Πελοπόννησο.

4^ος Φαντάρος: Μακεδονία.

5^ος Φαντάρος: Επτάνησα.

6^ος Φαντάρος: Εγώ είμαι απ’ τη  Θράκη. Εσείς κυρ λοχία, από που είστε;

Λοχίας: Εγώ είμαι από την Κύπρο. Είναι κι’ αυτή σκλαβωμένη στους Άγγλους και ζητά τη λευτεριά της.

1^ος Φαντάρος: Κυρ λοχία, κυρ λοχία. Κάτι ακούω.

2^ος φαντάρος: Μέσα στους θάμνους , διακρίνω στρατιώτες να κινούνται. Να τους. Μας πλησιάζουν.

Λοχίας: Μην πυροβολήσετε. Περιμένετε να πλησιάσουν κι άλλο. Οικονομία στα πυρομαχικά. Κάθε βόλι και κεφάλι.  (Λίγη πάυση). Έτοιμοι παιδιά, ΠΥΡ.

Όλοι: Απάνω τους. ......ΑΕΡΑΑΑΑΑΑΑ....

3^ος φαντάρος: Πάει ο πρώτος.

4^ος φαντάρος: Πάει κι ο δεύτερος.

5^ος φαντάρος: Τον πέτυχα στον ώμο.

6^ος φαντάρος: Κι εγώ στον πισινό.

7^ος φαντάρος: Φεύγουνε.

Λοχίας: Εφ’ όπλου λόγχη.

Όλοι: Απάνω τους ....... ΑΕΡΑ.......

(Φεύγουν όλοι εκτός από τον 7^ο φαντάρο που πληγώνεται).

1^η νοσοκόμα: Αδελφή, έλα εδώ. Είναι ένας φαντάρος τραυματισμένος. Στο μπράτσο τραυματίστηκε. Δεν φαίνεται να είναι σοβαρά.

2^η νοσοκόμα: Ερχόμαστε να τον περιποιηθούμε. (Τον περιποιούνται)

3^η νοσοκόμα: Ευτυχώς δεν είναι βαθύ το τραύμα. Μα γιατί κλαις φαντάρε; Δεν κάνε να κλαίνε οι Έλληνες.

7^ος φαντάρος: Δεν κλαίω για το τραύμα μου αδελφή. Κλαίω γιατί δεν θα μπορέσω να λάβω μέρος στην επόμενη επίθεση.

2^η νοσοκόμα: Μη λυπάσαι γι’ αυτό λεβέντη. Θα γίνεις γρήγορα καλά και θα τους κυνηγήσεις τους ιταλούς μέχρι τη Ρώμη.

3^η νοσοκόμα: Έτοιμος είναι.

1^η νοσοκόμα: Να πάει στα μετόπισθεν. Να πάει μέχρι να γίνει εντελώς καλά.

7^ος φαντάρος: Όχι, όχι, εδώ θα μείνω. Εσείς το είπατε πως δεν είμαι σοβαρά τραυματισμένος. Αύριο θα είμαι μια χαρά.

(Επιστρέφουν οι υπόλοιποι φαντάροι από την επίθεση).

Λοχίας: Αδελφή, τι συμβαίνει;

2^η νοσοκόμα: Έχετε έναν τραυματία.

Λοχίας: Είναι σοβαρά;

2^η νοσοκόμα: Ευτυχώς όχι. Σύντομα θα γίνει καλά.

1^ος φαντάρος:  Λαγοί έγιναν οι ιταλοί.

2^ος φαντάρος: Δεν βρίσκανε το δρόμο να φύγουν.

3^ος φαντάρος: Πως πηδούσαν τους βράχους απ’ το φόβο τους... Χα χα χα...

4^ος φαντάρος: Τρέξαν να πάρουν τα μαντάτα στο Μουσολίνι.

ΟΛΟΙ: (Τραγουδούν) Κορόιδο Μουσολίνι...

5^ος φαντάρος: Κυρ λοχία, τι θα κάνουμε αν ξαναρχίσουν οι μακαρονάδες την επίθεση;

Λοχίας: Τι θα κάνουμε; Θα πολεμήσουμε.

6^ος φαντάρος: Μα πως κυρ λοχία. Μας σώθηκαν τα πυρομαχικά.

Λοχίας: Τότε θα πολεμήσουμε με τη λόγχη. Με τις πέτρες. Με τα δόντια. Μα δε θα πάμε ούτε βήμα πίσω.

7^ος φαντάρος: Ζήτω ο λοχίας μας.

ΟΛΟΙ: Ζήτωωωωωωω.

3^ος φαντάρος: Ακούω βήματα. Ποιος να ‘ναι;

1η Ελληνοπούλα: Αδέλφια μας, σας χαιρετούμε. Σας φέρνουμε προμήθειες. Σας φέρνουμε πυρομαχικά.

2^η Ελληνοπούλα: Εδώ υπάρχουν τρόφιμα. Εδώ κουβέρτες και σεντόνια μάλλινα.

3^η Ελληνοπούλα: Εδώ κάλτσες και φανέλες μάλλινες. Μόνες μας τα φτιάξαμε. Με τα ίδια μας τα χέρια.

Λοχίας: παιδιά, σωθήκαμε.

7^ος φαντάρος: Ας κοπιάσουν τώρα οι ιταλοί.

Λοχίας: Και δεν φοβηθήκατε να ανεβείτε ως εδώ πάνω; Ξέρετε τι κίνδυνο περάσατε;

2^η Ελληνοπούλα: Και βέβαια ξέρουμε από τι κίνδυνο περάσαμε. Αλλά δεν φοβόμαστε εμείς. Τι Ελληνοπούλες είμαστε αν τρέμουμε για τη ζωή μας;

Λοχίας: Να μας ζήσετε αδελφούλες μας. Αλήθεια τι θα γινόμαστε χωρίς εσάς;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ: Να ζήσουν οι Ελληνοπούλες. Με τέτοιες Ελληνίδες, δε σκλαβώνεται η Πατρίδα μας η Ελλάδα.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΣ: Με τέτοιους φαντάρους, δε φοβόμαστε τους εχθρούς.

Αξιωματικός: (Καταφθάνει και ακούει τα τελευταία λόγια).

Να μου ζήσετε παιδιά μου. Δε σας το ‘λεγα εγώ; Το ισχυρότερο όπλο είναι η ψυχή.

Ζήτω η αθάνατη Ελληνική ψυχή.

Ζήτω η αθάνατη Ελλάδα μας.

Όλοι: Ζήτωωωωωωωωωωω.

ΤΕΛΟΣ