Πάμε μια βόλτα στα Αναφιωτικα;; Είναι μια όμορφη καλοκαιρινή ημέρα κι έχω διάθεση για έναν περίπατο στο κέντρο.Μακριά από τη βουή του κόσμου αλλά και τόσο κόντα στην Αγορά,που μυρίζει καλοκαιράκι...Παίρνω το τρένο και κατεβαίνω στο Μοναστηράκι..βγαίνοντας απο τον σταθμό,οι πλανώδιοι μικροπωλητές έχουν απλώσει την πραμάτεια τους και δημιουργούν όμορφα χειροποίητα πράγματα,που δεν θα σας περάσουν απαρατήρητα.
Ανηφορίζοντας την Οδό Αδριανού περιμετρικά θαυμάζω τα μνημεία στην Αρχαία Αγορά,την βιβιλιοθήκη του Αδριανού και πολλά άλλα...Προχωρόντας,στρέφω το βλέμμα μου προς τα πάνω και μια απίστευτη ενέργεια με κατακλύζει.Είμαι στους πρόποδες του Παρθενώνα κι η αίσθηση είναι υπέροχη!Δίκαια έχει ονομαστεί ''Συνοικία των Θεών''.Στρίβω στην Οδό Διοσκούρων,χαζεύοντας τα ωραία νεοκλασσικά,που υψώνονται δεξιά κι αριστερά μου.
Έχει ήδη αρχίσει να σουρουπώνει κι ο τεράστιος ήλιος,χάνεται σιγά σιγά πίσω από την πολύβουη Αθήνα.Εκείνη ακριβώς τη στιγμή βρίσκομαι στην κορυφή της οδού Διοσκούρων και απολαμβάνω το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα!Η θέα απο εκεί είναι πανοραμική και μοναδική,ενώ η διάθεση χαλαρή και νοσταλγική.
Συνεχίζω περπατόντας στον περιφερειακό πεζόδρομο και συναντώ την πρώτη πλατεία των Αναφιώτικων,κοντά στο εκκλησάκι.Έχει ήδη νυχτώσει και η ατμόσφαιρα εδώ επάνω είναι μαγική. Μια παρέα από μουσικούς έχουν μαζευτεί και παίζουν υπέροχες μουσικές και καταλήγουμε να τραγουδάμε όλοι μαζί. Με το ποτό στο χέρι κι ενθουσιασμένη προχωρώ και συναντώ τρείς ζογκλέρ και δυο ξυλοπόδαρους,που κάνουν τα ''κόλπα'' τους κι εντυπωσιάζουν τους περαστικούς,οι οποίοι έχουν σταθεί και κοιτούν.Οι πιο αυθόρμητοι μπαίνουν κι αυτοί στο παιχνίδι...Παρακάτω κάθετε ένας γέροντας με την λευκή του γεννειάδα και το μπερεδάκι του,αποπνέει μια σοφία χρόνων,συζητόντας μαζί του μαθαίνεις πολλές ιστορίες της Παλιάς Αθήνας και νοιώθεις για λίγο πως είσαι και εσύ μέλος της παρέας.Δίπλα του έχει στήσει το καβαλέτο του ο ζωγράφος Πέτρος,δημιουργεί όντας σε καλλιτεχνικό οίστρο....Φτάνω ψηλά στους πρόποδες του ιερού βράχου,εκεί στην μικρή πλατεΪτσα,ο Άγιος Συμεών ο Εξόριστος το πανέμορφο αυτό εκκλησάκι,το παρεάκι συνεχώς μεγαλώνει και το κέφι έχει ανάψει...Το βράδυ στα Αναφιώτικα είναι πολύ ιδιαίτερο,οι άνθρωποι διαφορετικοί,οι πλατείες ήταν πολλές αλλά τώρα δυστυχώς έχουν λιγοστέψει επικίνδυνα...κι αυτό γιατί οι ιδιώτες παρεμβαίνουν παράνομα και καταχρηστικά στις δημόσιες πλατείες,κλείνοντάς τις με κάγκελα.Αυτό μοιραία θα καταστρέψει την ομορφιά και την αυθεντικότητα της περιοχής και θα στερήσει σε όλους μας την βόλτα και την εμπειρία στο γραφικό χωριό των Αναφιώτικων!...
Τελευταίος σταθμός της βόλτας μου,η μικρή πλατεία με τους αθάνατους, δίπλα στα μικρά σπιτάκια,ατενίζω με ένα μεγάλο χαμόγελο την φωτισμένη Αθήνα και το λόφο του Λυκαβηττού...Εδώ επάνω νοιώθεις ξεχωριστά.. Το χθές μπλέκεται γλυκά κι αρμονικά με το σήμερα,έχεις μονίμως την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα νησί,δίχως θάλασσα αλλά με πολλά φωτάκια και ένα φεγγάρι μαγικό που σε ταξιδεύει....Αν θέλεις και εσύ να ζήσεις αυτήν την ξεχωριστή βόλτα στο ''όνειρο'',στην καρδιά του καλοκαιριού,έλα στα Αναφιώτικα ένα νησί κάτω από την Ακρόπολη για ατελείωτα γλέντια μέχρι το πρωϊ....Καλή αντάμωση και Καλό καλοκαίρι....
Από τη φίλη, Έφη Αγγελάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου