Ο πατέρας και οι εννέα γιοι - Κοινωνική συνεργασία
Κάποτε σε ένα μικρό χωριό ζούσε ένας πατέρας που είχε εννέα γιους. Όλη τη μέρα καλλιεργούσε τα χωράφια του, τα έσπερνε και κατάφερνε έτσι να μεγαλώσει τα 9 του αγόρια. Όπως περνούσαν όμως τα χρόνια ο πατέρας ένιωθε ότι γερνούσε και ότι οι δυνάμεις του σιγά-σιγά τον εγκατέλειπαν. Με τον καιρό οι βόλτες του στα χωράφια αραίωσαν, η δουλειά του φαινόταν όλο και πιο βαριά και έβλεπε πως δεν μπορούσε να τα βγάλει πλέον πέρα.
Άρχισε λοιπόν, να κλείνεται μέσα στο σπίτι, να μην βγαίνει έξω και τις περισσότερες ώρες να τις περνάει στο κρεβάτι του αδύναμος. Τα 9 του παιδιά ανέλαβαν τις υποχρεώσεις του πατέρα τους. Πήραν το χωράφι στη δούλεψή τους και το έκαναν να βλαστήσει και να δίνει καρπούς δύο φορές περισσότερους απ’ ότι πριν. Η φύση τους ανταπέδιδε τη σκληρή δουλειά δίνοντας τους απλόχερα τα αγαθά της.
Όμως οι καλές αυτές μέρες δεν κράτησαν πολύ. Κάποια στιγμή τα παιδιά άρχισαν να μαλώνουν. Μετά από την κούραση της ημέρας, το βράδυ οι καβγάδες έδιναν και έπαιρναν. Ο πατέρας άκουγε κάτω από τα σκεπάσματα τους τσακωμούς και σφιγγόταν η καρδιά του.
Η σοδειά, λοιπόν, άρχισε να μικραίνει. Οι τσακωμοί γίνονταν όλο και πιο έντονη και έφτασαν τα αδέλφια να μην μιλιούνται μεταξύ τους. Μέσα στους επόμενους μήνες τα χωράφια έδιναν τόσο λίγους καρπούς, που θα νόμιζε κανείς ότι η περιοχή αυτή, που άλλοτε βλαστούσε με το παραμικρό, τώρα είχε γίνει άγονη.
Η υγεία του πατέρα χειροτέρεψε και καθώς αντιλαμβανόταν πως δεν του έμενε πολύς καιρός ζωής, μάζεψε μια μέρα τους 9 γιους του και τους είπε: «Αγαπητά μου παιδιά πλησιάζει η ώρα που δεν θα είμαι πια μαζί σας. Πριν φύγω όμως, θα ήθελα να σας πω κάτι με την ελπίδα να το βάλετε καλά στο νου σας».
Έδωσε, λοιπόν, σε κάθε γιο από ένα κομμάτι ξύλο και τους ζήτησε να προσπαθήσουν να το σπάσουν. Οι γιοι κοιτάζονταν μεταξύ τους χωρίς να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Έκαναν όμως, αυτό που τους ζήτησε ο πατέρας τους και μάλιστα με πολύ μεγάλη ευκολία.
Ύστερα, έδωσε δύο κομμάτια ξύλο στον καθένα και τους ζήτησε να κάνουν το ίδιο. Τα παιδιά κατέβαλαν λίγη περισσότερη προσπάθεια αλλά όλοι κατάφεραν να τα σπάσουν.
Η διαδικασία αυτή συνεχίστηκε προσθέτοντας κάθε φορά κι ένα επιπλέον ξύλο. Αυτό έκανε όλο και πιο δύσκολο για τους γιους το σπάσιμο, ώσπου έφτασε να δώσει εννέα ξύλα στον καθένα και τους είπε:
«Για να δω τώρα, ποιος θα καταφέρει να σπάσει μαζί και τα εννέα ξύλα…»!
προσπάθησε ο πρώτος… αλλά μάταια. Ύστερα ο δεύτερος, ο τρίτος…ο ένατος, αλλά κανένας δεν κατάφερε να τα σπάσει.
Τότε ο πατέρας τους σήκωσε το βλέμμα κοιτώντας και τους εννέα και τους είπε:
«Ελπίζω τώρα να καταλάβατε ότι ο καθένας από εσάς μόνος του είναι τόσο αδύναμος, όσο και το ένα κομμάτι ξύλο. Όταν, όμως είστε όλοι μαζί ενωμένοι κανείς δεν θα μπορέσει να σας πειράξει. Αυτό να το θυμάστε πάντοτε σε όλη σας τη ζωή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου