Δελφίνι και σπάρος σε αγώνα δρόμου – Συνεργασία
Μια μέρα το δελφίνι άρχισε να παινεύεται πως είναι το πιο γρήγορο ψάρι, πιο γρήγορο από όλα τα ψάρια και εκείνη την στιγμή είδε τον σπάρο και άρχισε να τον κοροϊδεύει. Ο μικρός σπάρος που δεν άντεξε την μεγάλη γλώσσα του δελφινιού του είπε
- Αλήθεια, με ξεπερνάς στο κολύμπι ;
- Σε ξεπερνάω !
- Εμπρός ! Έλα να κολυμπήσουμε. Δέχεσαι;
Τι να κάνει ο σπάρος , ήξερε ότι θα γινόταν ρεζίλι, μπροστά στα άλλα ψάρια. Σκέφτηκε μια στιγμή και είπε:
- Δέχομαι. Μόνο θέλω να μου δώσεις λίγη ώρα καιρό να βρω να φάω κάτι για να δυναμώσω.
- Ωραία, φάε. Έλα έπειτα αμέσως όμως για τον αγώνα.
Πήγε παραπέρα ο σπάρος , μα δε νοιάστηκε για φαΐ . Μόνο βρήκε τους άλλους σπάρους και έκανε συμβούλιο.
- Το και το παιδιά. Έμπλεξα σε αγώνα δρόμου με το δελφίνι και τώρα καταλαβαίνετε μας κορόιδευε και θύμωσα …..
- Καταλαβαίνουμε……….. είπαν οι άλλοι.
- Να πάρω πίσω το λόγο μου δε μπορώ. Κι όσο για τη νίκη… δελφίνι είναι αυτό !
- Στάσου , είπε αργά ένας γεροσπάρος, θα γίνει το εξής : Θα πεις στο δελφίνι : ‘Θα τρέξουμε τρία μίλια. Από δω έως εκεί’ Αυτά λοιπόν τα τρία μίλια εμείς οι άλλοι θα τα μοιραστούμε μεταξύ μας.
- Δηλαδή, δεν καταλαβαίνω…
- Να ,εμείς θα συνεργαστούμε μεταξύ μας και θα σκορπιστούμε από την αφετηρία έως το τέρμα. Κάθε εκατό, διακόσια μέτρα θα στέκει ένας από εμάς. Ο τελευταίος θα στέκει ακριβώς στο τέρμα. Και θα τερματίσει πρώτος ! Εμπρός , πιάστε όλοι τα πόστα σας ! Κι εσύ τράβα και πες στο δελφίνι «είμαι έτοιμος».
Πήγε ο σπάρος, βρήκε το δελφίνι, άρχισε ο αγώνας. Πήρε δρόμο το δελφίνι , σίφουνας σωστός. Κάποια στιγμή γυρίζει , κοιτάζει κατά το σπάρο, φωνάζει : « Σπάρο, σπάρο»
- Μπρος πάω, ακούστηκε μια φωνή από μπροστά.
Παραξενεύτηκε το δελφίνι, ταράχτηκε. Ακούς εκεί να το προσπεράσει ο μικροσκοπικός σπαράκος! Θυμώνει και βάζει τα δυνατά του και σκίζει τη θάλασσα πιο γρήγορα. Προχωρεί κάμποσο και πάλι κοντοστέκει, στρέφει και ξαναφωνάζει : ‘Σπάρο, σπάρο!΄’
- Μπρος πάω! Ξανακούστηκε πάλι η φωνή του σπάρου, από μπροστά.
Άφρισε το δελφίνι από το κακό του, άφρισε και η θάλασσα καθώς την έσκιζε φρενιασμένο .
Ζυγώνανε πια στο τέρμα. Σπάρος δε φαινόταν πουθενά. «Σπάρο, σπάρο!» ξαναφωνάζει για τρίτη φορά το δελφίνι, σίγουρο πως τον είχε αφήσει πολύ πίσω.
- Μπρος πάω! Ξανακούστηκε η φωνή του σπάρου, από το τέρμα αυτή τη φορά. Είχε τερματίσει πρώτος ! Δηλαδή είχε τερματίσει για λογαριασμό του ο άλλος σπάρος που είχε το πόστο του στο τέρμα.
Και τότε το δελφίνι δεν άντεξε πια. Έσκασε από το κακό του και δεν άνοιξε τον στόμα του ξανά να πειράξει κανένα ψάρι. Καμιά φορά η συνεργασία μεταξύ των ψαριών νικάει τη δύναμη, παρόλο που το δελφίνι είναι όντως το πιο γρήγορο από όλα τα ζωντανά της θάλασσας.
Θ. Ποταμιάνου. Ματιές στη θάλασσα
(διασκευή από μύθο του Αισώπου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου